Lieve Vader God mijn Pappa ik dank U voor wie U bent, U bent de ALFA en de OMEGA U bent mijn begin en mijn eind.
En ik lieve HERE JEZUS CHRISTUS die ik mijn vriend mag weten ( wouw wat een voorrecht en wat een blijdschap, mijn hele lijf trilt van geluk ), U wil ik loven en prijzen dwars door mijn pijn, want ik weet dat we dwars door ons eigen leiden heen deel hebben aan uw GERECHTIGHEID en OPSTANDING.

Maar eigenlijk dacht ik dat als ik pijn had, als Christen zijnde dit hoe dan ook opgelost werdt ( omdat dit ook in de meeste gevallen zo was ), en dat geloof ik nog steeds , want als we deze aarde verlaten als Christen zijnde, dan is alles ook opgelost Halleluja.
Maar wat ik ook geloof is dat God nu al het alllllllllllerbeste met ons voorheeft, en juist daar gaat het om, want wij denken het meestal ( ik in ieder geval wel ) beter te weten dan God, want als we iets groots tegenkomen dan kunnen we het best eromheen, terwwijl God zegt nee lieve schat hier moet je doorheen, en ook al snappen wij dat niet. Weet je God weet al hoe het loopt als je je eigen ( kop ) raad volgt en Hij weet wat het je opleverd als je Zijn raad opvolgt.
Soms is het moeilijk te bevatten dat en hoe we op de proef gesteld worden, ( kijk naar bijvoorbeeld Job ) en ook al is onze of in dit geval mijn situatie absoluut niet te vergelijken met de situatie van Job, maar in mijn situatie waarin ik erg veel pijn in mijn rug/ bekken heb omdat er net boven mijn staartbeentje een dikke dubbele hernia is geconstateerd, en ik niks anders kan doen dan paar stappen lopen even staan en dan weer zitten, en mijn vrouw in de weg staan lopen en zitten(?).
Dus nu is de vraag heeft God altijd het beste met je voor, terwijl we bidden voor genezing ( en ik nu nog geen verandering ervaar.) en wachten tot we over drie weken bij neurochirurg terecht kunnen, dus echt snappen doe ik het allemaal niet, maar weten doe ik wel dat God inderdaad het beste met me voor heeft want dat schrijft Hij in Zijn woord en heeftbhij in eerdere situaties die misschien wel uitzichtloos leken laten zien, maar nu ik hier midden in zit vind ik het lastig om daar op te vertrouwen, en dat maakt het ook moeilijk, en als ik dan bid en God zegt Mijn genade is je genoeg, dan is dat lastig.
Soms is het net genoeg om ook inderdaad te blijven vertrouwen, maar soms is het ook net niet genoeg, en zo’n moment had ik deze week, waarin ik door de pijn en mijn onvermogen om iets te doen echt bang werd dat God me zou verlaten ( ook onder invloed van medicatie misschien) waardoor de emoties in mij de overhand namen, maar gelukkig heb ik een fantastische vrouw en kinderen die bidden voor me en wijsheid van God ontvangen om mij weer op Zijn pad te zetten.
Nu is er weer hoop, ondanks dat de pijn niet verdwenen is en ondanks dat het nog twee weken duurt voordat we bij de neurocirurch terecht kunnen, en bovenal is er het vertrouwen dat alles zal meewerken ten goede, terwijl ik misschien in de tussentijd nog wel een terugslag kan krijgen, de zekerheid dat Hij mij op het oog heeft heeft de overhand, en het vertrouwen op Hem dat Hij het is die alles in Zijn hand heeft en Mij zal brengen op mijn bestemming.
En zo werkt het denk ik als we op de proef gesteld worden, iedere keer dat we denken dat we het niet meer kunnen dragen zal Hij zorgen dat je kracht krijgt om het te dragen, en zal Hij je dragen daar waar nodig zodat we sterker worden niet in eigen kracht maar door meer en meer te vertrouwen op Hem, en dat brengt me weer naar het stukje waarmee ik begon.

Lieve Vader God mijn Pappa ik dank U voor wie U bent, U bent de ALFA en de OMEGA U bent mijn begin en mijn eind.
En ik lieve HERE JEZUS CHRISTUS die ik mijn vriend mag weten ( wouw wat een voorrecht en wat een blijdschap, mijn hele lijf trilt van geluk ), U wil ik loven en prijzen dwars door mijn pijn, want ik weet dat we dwars door ons eigen leiden heen deel hebben aan uw GERECHTIGHEID en OPSTANDING.